vrijdag 26 juni 2009

"This is it"


Toepasselijke titel nu de King of Pop er helaas niet meer is. Ook in mijn ogen was Michael Jackson een geniaal musicus/entertainer, erg jammer dat hij niet meer onder ons is.

Gelukkig ging het vandaag op de fiets weer een heel stuk beter dan gisteren waarschijnlijk een flinke off day gehad. Hartslag zag er weer goed uit en het gevoel was echt al stukken beter. Zelfs de 50 per uur weer even aan kunnen tikken onder omslagpunt dus dat ziet er weer goed uit. Dit was het dan wat de voorbereiding betreft zondag vertrekken we naar Bourg d' Oisan.

Doelstelling voor de marmotte is nog steeds 7:30 dus ga ik ook uit van een tijdschema wat gebaseerd is op deze tijd. We zullen wel zien of dit uiteindelijk gaat lukken alles hangt af van de vorm van de dag.

Starttijd 7:05

Glandon 1:45 (8:50)

Telegraph - 3:50/3:55 (10:55-11:00)

Galibier - 5:10/5:15 (12:15/12:20)

Voet Alp d' Huez - 6:15/6:20 (13:20/13:25)

Finish Alp d' Huez - 7:30 (14:35)

Marmotte is ook live te volgen via http://www.smartvideotouch.com/en/la-marmotte-2009/votre-video.html mijn nummer is 402.



donderdag 25 juni 2009

Vrije training, 43 km, 1 uur 18 min, 33 km/u


Rond half twee wakker geworden na de nachtdienst en uiteindelijk om 14:50 op de fiets gestapt richting mijn fietsenmaker in Hulst. Stevig windje moet ik zeggen vandaag en de heenweg was het dan ook tegen de wind in. Dramatisch slecht gevoel ging echt voor geen meter en hartslag zat binnen no time tegen omslagpunt en dat aan een snelheid van amper 32 a 33 per uur. Ik voelde me op zich weer al een stuk opgeknapt maar op de fiets blijkt nu dat ik nog alles behalve fit ben. Conditie is nog flink beneden peil en dat is natuurlijk flink balen met de marmotte in het vooruitzicht. De benen daar ligt het absoluut niet aan die heb ik amper gevoeld onderweg maar de hartslag lag gewoon een stuk hoger zeg maar gerust abnormaal hoog (vandaag) Bij mij fm in Hulst hagelnieuwe remblokjes laten steken. De blokjes van Campa zagen er overigens weer iets anders uit dan degene die er op zaten. Wel exact het zelfde type maar ze hebben nog wat verbeteringen aangebracht en ze zien er dus ook weer iets anders uit (spikkeltjes, de groeven zijn wat breder en er zit een schuin kantje aan de achterzijde)

Het duurde best even voor ik weer weg was want ik heb nog wat staan ouwehoeren over van alles en nog wat. Dennis kwam ook nog binnen en die was zo vriendelijk om de door mij gekochte voeding mee te nemen en bij mij thuis af te geven. Om te lachen zei ik nog kijken wie het eerst thuis is jij met de auto of ik op de fiets. Ok Dennis had voor de brug gestaan maar op de brug fietste ik naast hem en we kwamen exact gelijk bij mij thuis aan. Op de terugweg de snelheid rond de 40 per uur proberen te houden maar ook nu een erg slecht gevoel en een hoge hartslag, de wind was intussen ook weer flink gedraaid waardoor ik zeker niet naar huis werd geblazen zoals ik eigenlijk had verwacht. Snel vergeten deze training en hopen dat het nog goed komt met de conditie. Dennis had al plannen om eventueel naar de Alpen af te reizen en omdat wij zondag ook al vertrekken zag hij het wel zitten om naar Frankrijk te komen en de marmotte week eens mee te maken van dichtbij. Hoe meer zielen hoe meer vreugd en er zijn dan aardig wat sassenaren afgereisd naar Bourg d' Oisan. Vanavond mijn laatste nachtdienst en dan heb ik vakantie. Ondanks dat ik nog niet hersteld ben van de griep heb ik erg veel zin in de komende week. Morgen of zaterdag fiets ik nog een stukje om hopelijk toch met een goed gevoel af te reizen naar het zuiden.

dinsdag 23 juni 2009

Terug op de fiets, 30.1 km, 1 uur 1 min, 29.5 km/u

De keelontsteking die dinsag begon is uiteindelijk een flink zware griep geworden. Vrijdag, zaterdag , en zondag een hele tijd op bed gelegen en maandag ook nog veel geslapen. Sinds gisteren gaat het gelukkig weer al een stuk beter en vandaag ben ik zelfs weer voor het eerst op de fiets gestapt om te kijken hoe ik ervoor sta.
Mijn conditie is wel behoorlijk aangetast maar het ging eigenlijk beter dan verwacht. De benen draaiden rond als vanouds en voelde erg fris en goed aan na die paar dagen platte rust. De hartslag was vanmorgen nog wel zo`n 5 slagen hoger als normaal maar ook dit viel me nog niet tegen. Ben nog steeds flink verkouden dus heb het uiteraard erg rustig aan gedaan en na een uurtje was ik weer thuis. Nog 10 dagen heb ik de tijd om de conditie terug op peil te brengen en ik heb goede hoop dat dit gaat lukken. Het ergste heb ik in ieder geval achter de rug.
Veel trainen ga ik niet meer doen van de week misschien nog één training maar voor de rest toch maar goed blijven rusten. Zondag vertrekken we naar Frankrijk en maandag hoop ik fit genoeg te zijn om te beginnen met de Col d' Ornon om wat klimritme op te doen. Ik had gisteren nog een dagje extra vrijgenomen omdat ik thuis nog behoorlijk wat te doen had en om nog wat uit te zieken. Vanavond weer de nacht in tot en met donderdagnacht. Over drie dagen dus een ruime week vakantie !! Uitschieters in de hartslaggrafiek in het begin was een storing (hartslagband was niet nat genoeg)

donderdag 18 juni 2009

Keelontsteking, even nie trainen nie

Jammer, net nu alles zo lekker ging toch een flinke keelontsteking opgelopen en een wat grieperig gevoel in mijn lijf. Er zit niets anders op dan dit gewoon te ondergaan en veel rust pakken. De specifieke klimtraining die ik voor aanstaande zaterdag op de planning heb staan zal dus zeer waarschijnlijk niet door gaan. Beter nu dan tijdens de Marmotte zullen we maar zeggen. Ik hoop dat het niet te lang blijft aanslepen en dat het mijn conditie niet te veel aantast. Werken doe ik uiteraard gewoon wel.

maandag 15 juni 2009

Hersteltraining, 40.1 km, 1 uur 19 min, 30.3 km/u

Na mijn werk was het gelukkig opgehouden met regenen en iets voor vieren was het wegdek volledig opgedroogd. Heerlijk uitgewaaid in de polder (al stond er niet veel wind) en een rustige hersteltraining gereden. Onderweg Limburgs Mooiste nog eens door mijn gedachten laten gaan en ik kijk nog steeds met een zeer tevreden gevoel terug naar deze rit die door velen toch als flink zwaar werd bestempeld. Echt niet verwacht dit ik de 250 kilometer zo goed zou doorkomen. Gisteren deden de benen toch nog flink pijn na het surplassen op de kosenberg (haha) maar vandaag voelen ze weer zo goed als hersteld. Ik heb nog twee foto`s toegevoegd aan mijn verslag van Limburgs Mooiste.

zondag 14 juni 2009

Limburgs Mooiste, 248 km, 9 uur 8 min, 27.3 km/u

Op zich goed geslapen op de camping in schoonbron en zaterdagochtend om 5:30 in de auto gestapt en naar Megaland gereden. Eindelijk eens niet in de file dus vroeg starten is wat dat betreft echt ideaal. Na het uitladen naar de start gereden en in het begin was het best fris. Om 6:29 van start gegaan en begonnen aan de blauwe lus. Verder nog niemand te zien op deze lus dus moederziel alleen gereden tot ik uiteindelijk geen pijlen meer tegenkwam. Even gewacht op wat andere fietsers en die waren ook tot de conclusie gekomen dat er geen pijlen meer te vinden waren. Met drie man en 1 vrouw gezocht naar een blauwe pijl en uiteindelijk de route weer op kunnen pakken. Ik ben daarna weer verder alleen doorgereden en heb nog heel even met een groepje van een man of vijftien gereden die wel erg rustig reden. Voor de eerste bevoorrading waren we al weer de weg kwijt en gelukkig kwam er toen een verkeersregelaar aan op een motor die ons de goede weg instuurde. Hij vertelde dat er inderdaad wat pijlen waren weggehaald op de route en dat sommige pijlen waren omgedraaid. Nadat we weer op de goede route zaten ben ik er weer alleen vandoor gegaan en na de eerste controlepost ben ik ook weer gelijk doorgereden. Intussen had ik al wat klimmetjes achter de rug maar zwaar kon je deze klimmetjes niet echt noemen. Vrij veel draaien en keren door veel smalle weggetjes maar dat is typerend voor Limburgs Mooiste. Hard heb ik niet gereden op de blauwe lus wel een constant redelijk rustig tempo en op de klimmetjes op een vrij klein verzetje naar boven gereden. Het laatste stuk terug naar Megaland was nog best gevaarlijk omdat ik daar tegen de stroom in van erg veel vertrekkende deelnemers moest rijden. Na aankomst bij het wisselpunt even naar mijn vrouw gebeld dat de eerste lus erop zat. De benen voelde nog erg fris aan en waren intussen goed opgewarmd. Blauwe lus gereden aan 28.6 km/u gemiddeld hetgeen vrij rustig is voor mij. Met de veel zwaardere rode lus in het vooruitzicht leek me dit ook wel verstandig.

Al snel was daar de eyserbosweg die net als de keutenberg in het begin van de rode lus zat. Normaal gesproken loopt deze klim nooit echt lekker voor mijn gevoel maar deze keer ging het zonder enige moeite. Voor dat ik het wist was het steile gedeelte in het bos al achter de rug. Klimmen heb ik overigens wel rustiger gedaan als normaal (onder omslagpunt) het ging me tenslotte puur om de kilometers in de benen te krijgen en daarbij was het mijn eerste tocht van 250 km. Ook de keutenberg zonder echt moeite te doen overgekomen en wat met de meute meegereden naar boven. De volgende steile klim diende zich ook weer al vrij snel aan de Gulperberg aan de westkant. Voor een aantal was het steile begin met een stukje 19% toch weer een onaangename verassing en doordat ze te laat gingen schakelen vielen er zelfs een paar omver. Lang is de klim niet maar de benen staan nu wel flink op spanning na het stevige begin van de rode lus. Les Waides die ook in de Steven Rooks zat blijft een prachtig mooie klim. Op het steile laatste gedeelte waar het intussen erg druk was geworden en we achter een auto kwamen te zitten werd er flink geroepen en gevloekt "blijven fietsen, blijven fietsen" ondanks het roepen moesten er toch een paar van de fiets en konden we er gelukkig nog net langs zonder in de problemen te komen. Op Les Waides was het intussen wel flink warm geworden maar ik kan gelukkig erg goed tegen de warmte. Zelf dacht ik dat de volgende klim de beruchte kosenberg was maar eerst was er nog de grijze rots ook flink steil en vol met grind dus blijven zitten en harken maar. Het gaat nog steeds goed maar de benen begin ik wel te voelen na al dat steile klimwerk. Dan de kosenberg hier was het echt heel erg druk echt schouder aan schouder naar boven gereden en geen plaats om in te halen. Ook hier moesten er weer behoorlijk wat mensen van de fiets af en het ging allemaal maar net goed. Mijn benen deden daar even flink pijn omdat ze door de lage snelheid zo`n 8 per uur volgens mij enorm onder spanning kwamen te staan. Ik was zelfs even bang dat de kramp er in zou schieten maar dat was gelukkig niet het geval.

Ik heb tussen de klimmen door niet in groepen gereden maar constant mijn eigen tempo aangehouden en dat was erg goed vol te houden. Ook na de kosenberg gelijk weer door en op naar de volgende klim. Het zwaarste zullen we nu wel gehad hebben zeker dacht ik bij mezelf. Na de kosenberg stond er echter nog een verassing op het programma. We begonnen aan de loorberg maar al na een paar honderd meter moesten we linksaf een smal weggetje op "kersenpad" ook weer zo`n kraker echt een gemeen steil ding. Dezelfde taferelen als op de kosenberg erg druk, schouder aan schouder en weer mensen die van de fiets af moeten om te voet verder te gaan. Nooit geweten dat je daar linksaf kon op de loorberg. Daarna ging het richting de camerig ik had de route niet goed bestudeerd dus dacht dat we gewoon de camerig over moesten maar ook hier weer na het begin van de klim gelijk naar links voor een ander klimmetje. Uiteindelijk kwamen we na een afdaling weer terug op de camerig op de splitsing waar je normaal rechtdoor kunt of linksaf en was het weer verder klimmen op de camerig. Net voor vaals weer heuvel op en af in gemmenich wat ik nog kende uit de fietschallenge. Bij velen ging het kaarsje hier zo te zien wel al langzaam uit en de bevoorrading in vaals was dan ook erg welkom. Hier weer even naar mijn vrouw gebeld en doorgegeven dat ik nog zo`n 30 kilometer te gaan had en dat het nog steeds erg goed ging. Nog geen dipje gehad en de benen waren ook nog steeds erg goed. De laatste 30 toch ook nog flink wat klimwerk en hier ben ik er nog erg veel voorbij gereden op een licht verzetje. Het waren allemaal deelnemers van de rode lus dus met zo`n 220 km op mijn teller gaf me dat wel een erg goed gevoel. Ik heb wel wat momenten gekend dat ik het zat was met al dat klimmen op het laatst vooral de oude huls is altijd een kloteding maar lichamelijk voelde ik me nog steeds erg goed. De laatste 10 a 15 kilometer was het massaal naar de finish erg druk en dus weer rustig met de meute meegereden. De laatste klim Imstenrade liep nog erg lekker en de benen voelde nog steeds erg goed aan. Na ruim negen uur op de fiets voelde ik me uiteraard wel flink vermoeid vooral mijn linkerschouder en mijn nek deden wat pijn maar verder voelde ik me gewoon nog prima. Super tevreden over deze rit en een bevestiging dat mijn duurvermogen ook dik in orde is. 16% (1 uur 25 min) in herstel gereden, 29% (2 uur 39 min) in D1, 48% (4 uur 22 min) in D2 , 7% (38 min) in D3 en 0% (2 minuten) in het rood. Verder was de route erg goed uitgepijld en de bevoorradingen waren ook goed verzorgd. Een erg geslaagde Limburgs Mooiste met deze keer prachtig weer en zoals altijd een pittige rode lus (150 km) Ook weer een erg leuk en geslaagd weekend met mijn gezin en mijn schoonouders. De polar registreerde 2710 hoogtemeters.

PS: Limburgs Mooiste (rode lus) werd door velen als zwaar tot loodzwaar ervaren op diverse forums (onder andere wielertoerist.nl) Ook over het kersenpad wordt veel gesproken toch zie ik ook dat het steilste stuk nog geen 13% was maar het was inderdaad wel een smerig dingetje. Door de drukte op de klim werd het gewoon harken en voelde het als 20%. De grijze rots lag overigens na de bevoorrading in vaals als ik het goed heb. Dat klopt dus niet in mijn verslag. Kan ook niet alles onthouden hé van die 9 uur op de fiets !!!!

vrijdag 12 juni 2009

Inpakken en naar Limburg

We gaan weer een weekendje naar Limburg dus inpakken en wegwezen en hopen dat we deze keer niet in een file terechtkomen. Morgen Limburgs Mooiste (250 kilometer) mede door de lange afstand ga ik wat rustiger fietsen als normaal zo ook wat rustiger klimmen. Het gaat me vooral om de kilometers in de benen te krijgen. De weersvoorspellingen zijn goed dus het gaat zeker een mooie tocht worden. Mijn schoonouders zitten al op de camping in Schoonbron.

woensdag 10 juni 2009

Tacx Alp d' Huez, 13.8 km, 48 min 48 sec, 17 km/u

Vanmorgen regende het weer dus de geplande intervaltraining kon niet door gaan. Dan maar besloten om de Alp d' Huez te beklimmen op de tacx wat sinds december geleden was. Ik was op zich al erg benieuwd naar mijn progressie en dit zou een mooie vergelijking zijn. Zelfde fiets, zelfde afstellingen, zelfde mannetje maar totaal andere benen en conditie dan in december. Eerst een warming-up gefietst en daarna rustig begonnen aan de Alp en na bocht 16 het omslagpunt opgezocht. Het viel me gelijk op dat ik een veel hogere trapfrequentie draaide dan anders en dat het wattage ook hoger lag. Ademhaling was ondanks dat ik rond het omslagpunt fietste erg rustig en alles leek op zijn plaats te vallen. Wattage zo constant mogelijk gehouden tussen de 250 en 280 watt en vooral de benen konden dit erg makkelijk aan. De bochten telde in een rap tempo af en het zweet gutste uit mijn lijf (wat normaal zeker niet het geval is) erg warm op de zolder. Na bocht 2 het tempo nog wat opgevoerd en een tandje bijgeschakeld, bocht 1 nog een tandje bij en nog een versnelling in de benen die nog steeds super aanvoelde. Werkelijk geen krimp gegeven en uiteindelijk mijn maximale hartslag nog even gehaald op het einde (201 slagen per minuut)
Mijn snelste tijd ooit 48 minuten en 48 seconden ruim 8 minuten sneller dan in december. Het meest opvallende is het verschil in de trapfrequentie die nu 94 gemiddeld was en in december 80. De krachttraining en het fietsen op souplesse hebben me dus een hoop winst opgeleverd. De klimsnelheid moest omhoog dat was mijn doelstelling en zo te zien ben ik daar behoorlijk in geslaagd. In de werkelijkheid op de Alp mag je er zeker een paar minuten bijtellen maar dan nog zou het een erg mooie tijd zijn. Er zat zelfs nog veel meer in vandaag maar ik ben bewust rond het omslagpunt blijven rijden en ben dus pas op het laatst wat gaan versnellen. Mijn pr op de tacx was ooit 49 min en 31 sec, gemiddelde trapfrequentie was toen ook maar 80 omwentelingen per minuut. Daar zit mijn grootste winst, nu ben ik met nog relatief frisse benen bovengekomen terwijl ze toen op ontploffen stonden. Zeer tevreden dus met deze progressie en erg goed voor het vertrouwen. Klaar voor de Marmotte !!!! grafiek van december en vandaag naast elkaar gezet.


zondag 7 juni 2009

Souplesse D1, 39.6 km, 1 uur 18 min, 30.4 km/u


Goede nachtrust gehad en ik voelde me vanmorgen op zich prima. Verkouden ben ik gelukkig niet geworden en van de benen totaal geen last na de klimtraining van gisteren. Rond 12 uur vanmiddag was het nog steeds droog dus besloten om toch nog aan wat nazorg te doen voor de benen in de vorm van een souplesse training. Na amper 10 minuten begint het helaas te regenen maar nu ik eenmaal op de fiets zit maakt dat op zich niets meer uit. Koud is het zeker niet en de wind valt ook erg mee vandaag. Rustig en laag in D1 gereden en de trapfrequentie ruim boven de 100 gehouden. Tijdens mijn derde rondje regent het echt pijpenstelen en ben ik in no time doorweekt. Nog een rondje lijkt me geen goed plan dus richting huis gefietst. Ondanks de regen weer erg lekker gefietst !!

zaterdag 6 juni 2009

Klimtraining Oudenaarde, 84.3 km, 2 uur 59 min, 28.2 km/u


Gisterenavond wat hoofdpijn, zweetaanvallen en lichtjes snotterend. Ik hoop niet dat dit een teken is dat ik ziek wordt want met de 250 km Limburg Mooiste in het vooruitzicht kan ik dit niet echt gebruiken. Vanmorgen voelde ik me eigenlijk niet eens zo slecht dus voorlopig nog geen reden tot paniek. Ik had afgesproken om met mijn overbuurman Wout naar Oudenaarde af te reizen om daar een klimtraining af te werken. Rond 10:00 zijn we vertrokken en uiteindelijk zaten we na alles gereed te maken om iets voor 11:00 op de fiets. Wout was uitgedost in een prachtig outfitje van Rock Racing wat geweldig matched met zijn specialized Roubaix.

De eerste klim achterberg begint al na amper een kilometer fietsen dus kunnen we gelijk aan de bak. Lastig is de klim niet maar zo snel is altijd even schrikken. De klimmetjes volgen elkaar nu in een snel tempo op kapelleberg, varentberg, ter stene, foreest, steenberg en daarna de berendries. Dat ik vandaag niet topfit ben blijkt al snel want op de varentberg schiet de hartslag wel heel erg snel in de rode cijfers terwijl ik in hetzelfde tempo fiets als anders. Voor Wout ligt het klimtempo iets te hoog maar lang wachten moet ik zeker niet als ik boven kom op de klimmetjes. Ook op de klimmetjes na de varent zoekt de hartslag vrij snel de rode zones op maar ik fiets dan ook redelijk door, zelfs even aan 198 slagen gereden. Op de berendries rustig begonnen samen met Wout en tegen het einde de snelheid wat opgeschroefd.

Wout begint er ook goed in te komen en op de klim die volgt na de berendries rijdt hij (na het passeren van een groep die zo te zien aan de pijlen deelnamen aan een toertocht) in een lekker tempo naar boven. Er volgen nog wat klimmetjes waar ik de naam nog steeds niet van weet en sommige waren best pittige kuitenbijtertjes. De benen voelde overigens weer prima aan vandaag waardoor ik zelfs nog kon opschakelen op wat lastige laatste stukken van bepaalde klimmetjes. Na Ten Bosse de gele pijlen op de weg gevolgd om zo weer richting La Houppe d`Hoppe in Flobecq te rijden. De gele pijlen waren we plots kwijt maar ik herkende het gedeelte wel dus toch op de goede weg beland naar Flobecq. Ook Wout was onder de indruk van het prachtige gedeelte in Flobecg. Eenmaal aangekomen dalen we La Houppe d`Hoppe eerst af om hem daarna op te klimmen. Eerste gedeelte met Wout naar boven gereden daarna wat tandjes bijgeschakeld en even flink doorgereden tot boven. Het blijft een lekker lopende en prachtig mooie klim die ik zeker nog heel wat keren ga opzoeken. Ideaal om specifiek te trainen op klimwerk.

Na het bereiken van de top via de grote weg terug gereden naar Oudenaarde. Af en toe nog wat klimwerk en weer een stevige wind tegen zoals altijd op dit stuk. Redelijk doorgereden op het laatste stuk en na iets meer dan 84 kilometer staan we terug op de parking. Mooi rondje, 28.2 km/u gemiddeld en exact 1000 hoogtemeters op de teller. Wout gaf aan dat er toch sprake was van een niveau verschil en met de marmotte in het vooruitzicht is dit natuurlijk geen overbodige luxe. Daar heb ik keihard voor getraind (zelfs een tijdje TE HARD!!) De basis is inderdaad erg goed op het moment en vooral het klimwerk tot zo`n 10 procent loopt erg soepel. Wout is overigens zo sterk als een beer en heeft erg veel aanleg in mijn ogen. Souplesse training doet wonderen, geloof me. Bedankt voor de mooie en leuke rit Wout.

dinsdag 2 juni 2009

Korte training, 26.8 km, 49 min, 32.6 km/u


Nachtdienst gehad en omdat ik van de week geen tijd meer heb om te trainen nog een korte training gereden. Korte rondjes gereden van 7.8 kilometer. Eerste rondje in D1, tweede rondje D2 en de snelheid flink opgevoerd en het laatste rondje weer in D1 gereden. Weer een straf windje maar geen probleem om de hartslag in D1 te houden en voldoende snelheid te houden. Rondje op snelheid 36.1 km/u gemiddeld in D2 gevoel was overigens niet super maar dat heeft alles met de nachtdienst te maken. Aanstaande zaterdag ga ik weer trainen.

maandag 1 juni 2009

Rustige duurtraining, 87.9 km, 2 uur 46 min, 31.8 km/u

Het mag wel eens gezegd worden. Wat worden wij als fietsers op onze wenken bediend met dit prachtige weer. April/Mei kende veel mooie dagen en dat is wel eens anders geweest. Vandaag ook weer zo`n prachtig mooie dag en dat nodigde uit om naar de kust te rijden om eens lekker uit te waaien. De vorm is echt groots op het moment de vrij stevige kustwind deed me niets en de benen draaiden dan ook weer moeiteloos rond. Langs de zeedijk naar Breskens gereden en via Breskens doorgereden naar Cadzand-Bad. Erg druk aan heel de kustlijn veel fietsers, wandelaars en vooral veel zonaanbidders voor het strand. In Cadzand-Bad een blikje cola gekocht en even naar boven gereden en genoten van de heerlijke zeelucht en het prachtige uitzicht. Geen wolkje aan de lucht te zien en je zag vlissingen dan ook goed liggen. Even wat foto`s genomen en daarna weer verder op de fiets richting huis. Via Zuidzande, Oostburg, ijzendijke, en Watervliet terug naar huis gefietst. Voornamelijk in D1 gereden en de laatste drie kwartier laag in D2. Heerlijk ritje met een prachtig gemiddelde (31.8 km/u) aan deze lage intensiteit. Ik hoop dat ik deze vorm vast kan houden tot aan de Marmotte en misschien kan ik zelfs nog wat progressie boeken tegen die tijd. Van het weekend wil ik weer een klimtraining afwerken maar waar ik naar toe ga dat weet ik nu nog niet. Misschien wel naar Limburg als het weer zo mooi blijft, Oudenaarde is ook een mogelijkheid. Helaas vanavond weer in de nachtdienst en dat vindt het lichaam meestal niet echt prettig. Woensdag waarschijnlijk weer een training. Donderdag breng ik mijn fiets weg voor onderhoud en vrijdag haal ik hem weer op.